Απειλούμενα είδη (Τσακάλι)!

Tσακάλι (Canis aureus)

Το τσακάλι μέσα σε λίγα σχετικά χρόνια έφτασε από κοινό είδος να απειλείται με εξαφάνιση στην Ελλάδα.
Ήδη η περιοχή εξάπλωσής του έχει συρρικνωθεί σημαντικά σε σχέση με τις αρχές της δεκαετίας του ’90.


Πλέον η βιοκοινότητα δεν ξεπερνά τα 1500 άτομα. Αυτά περιορίζονται σε απομονωμένους πληθυσμούς στην Α. Μακεδονία – Θράκη, τη Χαλκιδική, την παραλιακή ζώνη της Φωκίδας, την Πελοπόννησο, τη Σάμο, και με μικρές ομάδες στην Κερκίνη και στον Αξιό.


Βασικοί παράγοντες της δραματικής αυτή μείωσης του πληθυσμού του τσακαλιού είναι η καταστροφή του βιοτόπου του εξαιτίας μιας σειράς ανθρωπογενών επεμβάσεων όπως η αποξήρανση υγροτόπων, η εντατικοποίηση της γεωργίας και η αστικοποίηση, αλλά και η μείωση της κτηνοτροφίας και θήρευση προηγούμενων κυρίως χρόνων.
Ως το 1990 το τσακάλι ήταν επικηρυγμένο ως επιβλαβές είδος με αποτέλεσμα δεκάδες ζώα να σκοτώνονται κάθε χρόνο. Στις υφιστάμενες απειλές ήρθαν να προστεθούν και οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές.


Το WWF Ελλάς από το 2000 μέχρι σήμερα μελετά τους πληθυσμούς τους τσακαλιού στην Πελοπόννησο και τη Χαλκιδική τόσο για να διαπιστώσει σε πιο στάδιο βρίσκονται οι πληθυσμοί του είδους αλλά και να διερευνήσει κατά πόσο επηρεάστηκαν από τις πυρκαγιές.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Επιστημονικό όνομα: Canis aureus L.


Κοινό όνομα: Τσακάλι (Χρυσό)


Περιγραφή: Θηλαστικό της οικογένειας των κυνοειδών, συνήθως δεν ξεπερνά το μέγεθος ενός σκύλου ράτσας κόκερ.
Αν και το κάθε άτομο ποικίλει όσον αφορά στο χρώμα που φέρει το τρίχωμά του –ιδίως στην περιοχή του κεφαλιού και του λαιμού- το κόκκινο, καφέ, χρυσό και αργυρό χρώμα φαίνεται να είναι τα κυρίαρχα.


Τροφή: Παρ’ όλη την κακή τους φήμη τα τσακάλια είναι σχεδόν κατά το ήμισυ φυτοφάγα και τρέφονται με φρούτα και μούρα. Το υπόλοιπο μισό της δίαιτάς τους αποτελείται από ψοφίμια και μικρά ζώα όπως αμφίβια, βατράχια, ψάρια, ποντίκια, κουνέλια, έντομα και πουλιά ενώ αναμφισβήτητα καμιά φορά επιτίθενται σε πρόβατα.


Βιότοπος: Ευρεία κατανομή παγκοσμίως, από τη Σενεγάλη ως την Ινδία. Σε κάποια μέρη θεωρείται κοινό, παντού όμως οι πληθυσμοί του μειώνονται.


Στην Ελλάδα απαντάται στα χαμηλά υψόμετρα, κοντά σε καλλιέργειες, στην παραλιακή ζώνη ή και κοντά σε σημεία με νερό.


Κύριες απειλές: Καταστροφή βιοτόπου και μέχρι το 1990 οπότε και άλλαξε ο νόμος, θήρευση καθώς είχε κηρυχθεί επιβλαβές είδος.

                 Πηγή

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!!

που βαθμολογήσατε!...