Δενδροφυλλοσκόπος (Phylloscopus collybita)
Μέγεθος: μικρότερος από σπουργίτι
Χρώματα: γενικά είναι λαδοπράσινος και δεν έχει χαρακτηριστικά σημάδια.
Αλλα χαρακτηριστικά: η φωνή είναι ένα πολύ σύντομο αλλά χαρακτηριστικό "σουίτ", εξού και η λαϊκή ονομασία "Σουϊτάκι".
Πότε θα τον δούμε: είναι από τους πιο κοινούς χειμωνιάτικους επισκέπτες του Κήπου.
Κατά τη φθινοπωρινή και ανοιξιάτικη μετανάστευση μπερδεύεται με άλλα είδη φυλλοσκόπων που του μοιάζουν πολύ.
Πρέπει να τον αναζητήσει κανείς με αρκετή υπομονή καθώς κινείται συνεχώς ανάμεσα στις φυλλωσιές. Το κελάηδημά του είναι πολύ χαρακτηριστικό και δεν μπερδεύεται με κανενός άλλου πουλιού. Ακούγεται σαν "τσίλπ-τσάλπ" που επαναλαμβάνεται συνεχώς και μοιάζει με τον ήχο των κερμάτων που πέφτουν όταν κάποιος τα καταμετρά.
Κοκκινολαίμης (Erithacus rubecula)
Μέγεθος: σπουργιτιού
Χρώματα: σκούρο πορτοκαλοκόκκινο στήθος και πρόσωπο.
Πότε θα τον δούμε: κυρίως το χειμώνα.
Αν και μικρόσωμος, στο μέγεθος του σπουργιτιού, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος, αφού δε διστάζει να πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής τους ανθρώπους.
Ο Εθνικός Κήπος, λόγω των ιδανικών συνθηκών του, είναι από τα πρώτα μέρη της Αθήνας που υποδέχονται τους χειμωνιάτικους Κοκκινολαίμηδες.
Είναι επίσης από τα ελάχιστα πεδινά μέρη όπου μπορούμε να εντοπίσουμε, ακόμη και το καλοκαίρι, κάποια οικογένεια Κοκκινολαίμηδων.
Μυγοχάφτης (Musicapa striata)
Μέγεθος: σπουργιτιού
Χρώματα: δεν έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικούς χρωματισμούς. Μοιάζει με θηλυκό σπουργίτι.
Αλλα χαρακτηριστικά: στέκεται πάντα "κορδωτός".
Πότε θα τον δούμε: δεν θα τον δούμε το χειμώνα.
Εύκολα μπορούμε να τον μπερδέψουμε με σπουργίτι. Όμως αν τον προσέξουμε καλύτερα θα διακρίνουμε μια τελείως διαφορετική συμπεριφορά.
Ο Μυγοχάφτης στέκεται πάντοτε σε περίοπτες θέσεις και κάθε τόσο εφορμά για να αρπάξει ένα περαστικό έντομο και επιστρέφει αμέσως στη θέση του.
Τρέφεται αποκλειστικά με έντομα και γι'αυτό μεταναστεύει στην Αφρική το χειμώνα.
Μέγεθος: περιστεριού (με τεράστια όμως ουρά).
Χρώματα: ασπρόμαυρα σχέδια σε όλο το σώμα.
Aλλα χαρακτηριστικά: πολύ μακριά ουρά.
Πότε θα την δούμε: όλο το χρόνο.
Η Καρακάξα είναι το πιο χαρακτηριστικό από τα είδη των Κορακοειδών. Η μακριά ουρά και τα όμορφα ασπρόμαυρα σχέδια δεν αφήνουν περιθώρια να τη μπερδέψουμε με άλλο ελληνικό πουλί.
Η φωλιά που πλέκει είναι πολύ χαρακτηριστική αφού είναι θολωτή(!) σκεπάζεται δηλαδή στο πάνω μέρος από κλαδιά.
Δεκαοχτούρα (Streptopelia decaocto)
Μέγεθος: λίγο μικρότερη αλλά παρόμοια με περιστέρι.
Χρώματα: γκριζοκάστανο χρώμα στο επάνω μέρος. Μαύρο λεπτό κολάρο στον αυχένα.
Αλλα χαρακτηριστικά: χαρακτηριστική φωνή που μοιάζει να λέει: δεκαοχτώ!
Πότε θα την δούμε: όλο το χρόνο.
Συχνά ψάχνει για ψίχουλα και σπόρους μαζί με τα περιστέρια οπότε μπορούμε να παρατηρήσουμε την ελαφρά διαφορά μεγέθους που υπάρχει μεταξύ τους.
Η Δεκαοχτούρα αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση στον κόσμο των πουλιών αφού, ανεξήγητα, μέσα σε λίγες δεκαετίες κατάφερε, χωρίς τη βοήθεια του ανθρώπου, να αποικίσει σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη (μέχρι το 1930 περιοριζόταν στα Βαλκάνια).
Σπίνος (Fringilla coelebs)
Μέγεθος: σπουργιτιού
Χρώματα: οι σπίνοι ξεχωρίζουν για τα μεγάλα λευκά σημάδια στις φτερούγες που μοιάζουν με "γαλόνια"!
Πότε θα τον δούμε: είναι από τους πιο συχνούς χειμερινούς επισκέπτες.Έχει ονομαστεί και "σπουργίτης του δάσους" επειδή είναι από τα πιο χαρακτηριστικά και τα πιο συνηθισμένα πουλιά των δασών μας.
Το κελάηδημα του είναι δυνατό και πολύ μελωδικό. Κινείται συνεχώς και με την ίδια άνεση τόσο στα κλαδιά των ψηλότερων δέντρων όσο και στο ανοικτό έδαφος.
Καλόγερος (Parus major)
Μέγεθος: σπουργιτιού
Χρώματα: μαύρο κεφάλι και λευκά μάγουλα. Μαύρη γραμμή στο κίτρινο στήθος και την κοιλιά.
Πότε θα τον δούμε: όλο το χρόνο.
Ο Καλόγερος εντυπωσιάζει με τις ακροβατικές κινήσεις του. Μπορεί ακόμα και να κρεμαστεί ανάποδα προκειμένου να ανακαλύψει έντομα ή προνύμφες.
Το κελάηδημά του είναι αρκετά χαρακτηριστικό και ακούγεται σαν "τιτσιου- τιτσιου".
Μέγεθος: μεγαλύτερος από σπουργίτι (είναι 3-4 φορές βαρύτερος).
Χρώματα: το αρσενικό είναι κατάμαυρο με κίτρινο ράμφος.
Τα νεαρά και τα θηλυκά έχουν ίδιο μέγεθος αλλά σκούρο καφετί χρωματισμό στο σώμα και στο ράμφος.
Πότε θα τον δούμε: όλο το χρόνο.
Είναι γεγονός ότι πιο εύκολα βλέπουμε Κότσυφες στο ασφαλές περιβάλλον του Εθνικού Κήπου παρά στη ύπαιθρο όπου είναι εξαιρετικά δειλοί.
Το σύντομο αλλά πολύ μελωδικό μοτίβο του κελαηδήματός του είναι από τα πιο ευχάριστα ακούσματα του Κήπου.
πιστεύω θα έχει και δεύτερο και τρίτο μέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήλόγω της περιοχής (κοντά οι λόφοι της ακρόπολης και Φιλοπάπου και τα χαλασματα από παλιά σπίτια σε πλάκα και αναφιώτικα) σίγουρα θα έχει και κιρκινέζια, κουκουβάγιες, τσαλαπετεινούς, κλπ.
πρι
ΑπάντησηΔιαγραφή